Ik breng steeds meer tijd aan mijn bureau door deze dagen, van het voorbereiden van de belastingen tot het schrijven voor deze blog. Daarom blijft mijn werkomgeving voortdurend veranderen. De rommel beperkt houden is uitdagend, dus houd ik alleen de belangrijkste items binnen handbereik die voor meerdere doeleinden gebruikt kunnen worden, ten opzichte van een hele hoop dingen die ik waarschijnlijk niet nodig heb.

Mijn planner is een van die eenvoudige ringmappen die je kan kopen bij elke winkel die kantoorartikelen verkoopt. Wit papier. Geen lijnen om mijn avontuurlijke handschrift en tekeningen in te perken. Het maken van notities is mijn obsessie en ik vul pagina’s tot aan de rand met to do-lijstjes, ruwe schetsen en ideeën voor blogteksten. Mijn planner is gewoonlijk binnen een maand vol.

Ik?! Georganiseerd?! Mijn man kan je misschien een ander verhaal vertellen, maar ik vind het lastig om mijn weekschema bij te houden. Je weet precies wat ik bedoel: school, zwemmen, boodschappen, schoonmaken, rekeningen betalen, afspraken herinneren enzovoort. Gelukkig draagt iedereen in huis zijn steentje bij. Geen enkel persoon doet alles. Maar we hebben allemaal een klein geheim dat ons helpt de dag soepeler te verlopen.

Er zijn miljoenen tips te vinden over hoe je vliegreizen maakt met kinderen, wat je moet meebrengen op kampeervakanties, welke koffer je moet kopen, waar je heen moet gaan en wat er te zien is in vrijwel elke hoek op aarde. Wat ik vandaag met je wil delen, is net even iets anders: iets dat we afgelopen zomer hebben ontdekt tijdens een familiewandeling in de Appalachen.